ಬೆಂಗಳೂರು: ಕಳೆದ ವಾರ ಕರ್ನಾಟಕ ಹಾಕಿ ಕ್ರೀಡಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯ ಬಿ ಡಿವಿಜನ್‌ ಲೀಗ್‌ ಪಂದ್ಯ ನಡೆಯಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಒಂದು ತಂಡದ ಗೋಲ್ಕೀಪರ್ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ನಿಂತಿದ್ದ 70 ವರ್ಷಕ್ಕೂ ಮೀರಿದ ವಯಸ್ಸಿನ ಗೋಲ್ಕೀಪರ್ ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌ “ನಾನೇ ಕೀಪಿಂಗ್‌ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ,” ಎಂದು ಪ್ಯಾಡ್‌ ಕಟ್ಟಿಯೇಬಿಟ್ಟರು. ತಂಡವನ್ನೂ ಜಯಿಸಿದರು. ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದರೆ ಈ ಪೀಠಿಕೆ ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ… ಆದರೆ ಕರ್ನಾಟಕ ಕಂಡ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಗೋಲ್ಕೀಪರ್ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌ ಅವರಿಗೆ ಇರುವುದು ಒಂದೇ ಕಣ್ಣು, ಅದು ಕರ್ನಾಟಕ ಹಾಕಿಯ Golden Eye! Despite losing his one eye Karnataka Hockey Goal Keeper 71year old Arokia Das still playing Hockey!
ಅದು 1982, ಮೇ ತಿಂಗಳ 7ನೇ ತಾರೀಕು. ಇಂಡಿಯನ್ ಏರ್‌ಫೋರ್ಸ್ ಹಾಗೂ ರಿಸರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ ನಡುವೆ ಪಂದ್ಯ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಪಂದ್ಯದ ವೇಳೆ ಎದುರಾಳಿ ತಂಡದ ಆಟಗಾರ ಅರಿಯದೆ ಬೀಸಿದ ಹಾಕಿ ಸ್ಟಿಕ್‌ ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌ ಅವರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಡಿಯಿತು. ಅಲ್ಲಿಯೇ ಅವರ ಒಂದು ಕಣ್ಣು ದೃಷ್ಟಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೂ ಹಾಕಿ ಕ್ರೀಡೆಯನ್ನು ತಪಸ್ಸಿನಂತೆ ಆಡುತ್ತ ಬಂದಿರುವ ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌ ಗೋಲ್‌ಕೀಪಿಂಗ್‌ನಲ್ಲಿ ಈಗಲೂ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡು ಯುವರಕನ್ನು ನಾಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಕಳೆದ 44 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌ ಪ್ಯಾಡ್‌ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಅಂಗಣದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದು ಕ್ರೀಡಾ ಜಗತ್ತಿನ ಅಚ್ಚರಿ. ಸ್ಫೂರ್ತಿಯ ಸೆಲೆ.
ಹಾಕಿಯ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಫುಟ್ಬಾಲ್‌ನಲ್ಲೂ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌ ಸ್ಥಳೀಯ ಪಂದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಈಗಲೂ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಒಂಟಿಗಣ್ಣಿನಲ್ಲೇ ಆಡಿ ಡಿಎಸ್ ಮೂರ್ತಿ ಸ್ಮಾರಕ ಹಾಕಿ ಟೂರ್ನಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಸ್ಟ್ ಗೋಲ್ಕೀಪರ್ ಗೌರವಕ್ಕೂ ಪಾತ್ರರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲದೆ ರಾಜ್ಯಮಟ್ಟದ ಟೂರ್ನಿಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ಬಾರಿ ಉತ್ತಮ ಗೋಲ್ಕೀಪರ್ ಗೌರವಕ್ಕೂ ಪಾತ್ರರಾಗಿ ಅಚ್ಚರಿ ಮೂಡಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಕ್ರೀಡಾ ಸ್ಫೂರ್ತಿಯ ಅರೋರಿಕಾ: ಗುರುವಾರ www.sportsmail.net ಜೊತೆ ಮಾತನಾಡಿದ ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌, ತಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ಕಹಿ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡರೂ ಎದುರಾಳಿಯನ್ನು ಟೀಕಿಸುವ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ, “ಇದೆಲ್ಲ ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯ. ಯಾರೂ ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ. ದೇವರಿಗೆ ನನ್ನ ಒಂದು ಕಣ್ಣು ಬೇಕಿತ್ತು ಕಸಿದುಕೊಂಡ ಅಷ್ಟೆ. ಆದರೆ ದೇವರು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟೇ ಮನೋಬಲವನ್ನು ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ. ಏರ್‌ಫೂರ್ಸ್‌ ಆಟಗಾರ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಸ್ಟಿಕ್‌ ಬೀಸಿಲ್ಲ. ಆತನಿಗೆ ಗೋಲನ್ನು ಗಳಿಸುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಗೋಲು ಗಳಿಸುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಚೆಂಡಿನ ಮೇಲೆ ಏರ್‌ಫೋರ್ಸ್‌ನ ಇಬ್ಬರು ಆಟಗಾರರು ಗುರಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದರು, ತಡೆಯುವ ತವಕದಲ್ಲಿದ್ದ ನನ್ನ ದೃಷ್ಟಿ ಚೆಂಡಿನ ಮೇಲೆಯೇ ಇತ್ತು. ಒಬ್ಬನ ಗುರಿ ಚೆಂಡಿಗೆ ಸಿಕ್ಕರೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬನ ಗುರಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು. ಅಂದು ಕತ್ತಲಾದ ನನ್ನ ಬಲಗಣ್ಣು ಇಂದಿಗೂ ಕತ್ತಲಾಗಿಯೇ ಇದೆ. ಆದರೆ ದೇವರು ದಯಾಮಯಿ ಇನ್ನೊಂದು ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತನ್ನು ಕಾಣುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ. ಇಲ್ಲಿ ಯಾರ ತಪ್ಪೂ ಇಲ್ಲ.,” ಎಂದು ನಗುತ್ತ ನುಡಿದರು.
ಡಾಕ್ಟರ್‌ ಮಾತನ್ನೇ ಲೆಕ್ಕಿಸಲಿಲ್ಲ! ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌ ಒಂದು ಕಣ್ಣನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರೂ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಮಾಡಿಸಿದರ ವೈದ್ಯರು, “ಇನ್ನು ಒಂದು ವರುಷ ಕ್ರೀಡೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಯಾವುದೇ ಚಟುವಟಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವಂತಿಲ್ಲ,” ಎಂದು ಸಲಹೆ ನೀಡಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಹಾಕಿಯನ್ನೇ ಉಸಿರಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌ ಕಣ್ಣಿನ ಗಾಯ ಗುಣವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ವೈದ್ಯರ ಮಾತನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ, ಮೂರೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಅಂಗಣದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರು. ಕಣ್ಣಿಗೆ ದೂಳು ತಗಲುತ್ತದೆ ಎಂದು ಒಳಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅಭ್ಯಾಸ ನಡೆಸಿದ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಲ್ಲೇ ರಿಸರ್ವ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾದ ಪರ ಹಾಕಿ ಹಾಗೂ ಫುಟ್ಬಾಲ್‌ ಎರಡೂ ಕ್ರೀಡೆಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡು ಅಚ್ಚರಿ ಮೂಡಿಸಿದರು. “ಸರ್‌ ಇದೆಲ್ಲ ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ನಗುತ್ತ, “ಎಲ್ಲರ ದೇವರ ದಯೆ” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.
ಸದ್ಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಹಾಕಿ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಪ್ರಮುಖ ತಂಡ ರೈನ್‌ಬೌ ಹಾಕಿ ಕ್ಲಬ್‌ನ ಸಕ್ರಿಯ ಗೋಲ್ಕೀಪರ್ ಗೈರಾದಾಗ ಅಂಗಣಕ್ಕಿಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ಕ್ಲಬ್‌ನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯಾಗಿಯೂ ಕಾರ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಮೊದಲು ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯ ಪೋಲೀಸ್‌ ತಂಡದ ಪರ ಫುಟ್ಬಾಲ್‌ ಆಡಿದ್ದ ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌, ಯಂಗ್‌ ಜಮ್ಸ್‌ ಫುಟ್ಬಾಲ್‌ ಕ್ಲಬ್‌ನ ಪ್ರಮುಖ ಗೋಲ್ಕೀಪರ್ ಆಗಿಯೂ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದರು. ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯ ಹಾಕಿ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಆಡಳಿತ ಸಮಿತಿಯ ಸದಸ್ಯರಾಗಿಯೂ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದ ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಜಾಗತಿಕ ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿನ ಅಚ್ಚರಿ.
ಕ್ರಿಕೆಟಿಗನಾಗಲು ಹೊರಟ ಮಗನೂ ಹಾಕಿ ಗೋಲ್ಕೀಪರ್ ಆದ: ಅರೋಕಿಯಾ ದಾಸ್‌ ಅವರ ಮಗ ಅರವಿಂದ್‌ ಜೆರೋಮ್‌ ಈಗ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಸೆಂಟ್ರಲ್‌ ಎಕ್ಸಸೈಸ್‌ ಹಾಗೂ ಕಸ್ಟಮ್ಸ್‌ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ಇನ್‌ಸ್ಪೆಕ್ಟರ್‌ ಆಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಈ ಉನ್ನತ ಹುದ್ದೆಗೆ ಏರಲು ಹಾಕಿಯೇ ಕಾರಣ. ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್‌ ಆಟಗಾರನಾಗಬೇಕೆಂದು ಹಂಬಲಿಸಿದ್ದ ಅರವಿಂದ ತಂದೆ ಒಂಟಿಗಣ್ಣಿನಲ್ಲೇ ಆಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ತಾನು ಕೂಡ ಅವರಂತೆ ಗೋಲ್ಕೀಪರ್ ಆಗಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿದರು. ಅಪ್ಪನಿಂದ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಪಡೆದು ರಾಜ್ಯ ಹಾಕಿ ತಂಡವನ್ನು ಸೇರಿಕೊಂಡರು, ಅಲ್ಲಿಂದ ಭಾರತ ತಂಡವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಿ ಹಲವು ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪಂದ್ಯಗಳನ್ನಾಡಿದರು. ಜೂನಿಯರ್‌ ಏಷ್ಯಾಕಪ್‌ ಹಾಗೂ 21 ವರ್ಷ ವಯೋಮಿತಿಯ ಏಷ್ಯಾಕಪ್‌ನಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನದ ಪದಕ ಗೆದ್ದ ಭಾರತ ತಂಡದಲ್ಲಿ ಅರವಿಂದ ಉತ್ತಮ ಪ್ರದರ್ಶನ ತೋರಿದ್ದರು. ಭಾರತ ಕಿರಿಯರ ಹಾಕಿ ತಂಡ 3 ಚಿನ್ನ ಹಾಗೂ 1 ಬೆಳ್ಳಿ ಪದಕ ಗೆದ್ದಾಗ ಅರವಿಂದ ಗೋಲ್‌ಕೀಪಿಂಗ್‌ ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಈಗಲೂ ಹಾಕಿ ವಲಯ ಸ್ಮರಿಸುತ್ತಿದೆ. “ನಮ್ಮ ತಂದೆ ಗೋಲ್ಡನ್‌ ಐ ಗೋಲ್ಕೀಪರ್ ಅವರು ನನ್ನ ಬದುಕಿಗೇ ಸ್ಫೂರ್ತಿ. ಅವರು ಈಗಲೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಲು ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡಾಗ ನನಗೆ ಅಚ್ಚರಿಯಾಗುತ್ತದೆ. 70 ವರ್ಷವಾದರೂ ಅವರಲ್ಲಿ ಈಗಲೂ ಯುವಕರಲ್ಲಿರುವ ಉತ್ಸಾಹವಿದೆ. ಈಗಲೂ ಯುವಕರು ಹೊಡೆದ ಗೋಲನ್ನು ತಡೆಯುತ್ತಾರೆ, ಅಂಥ ತಂದೆಗೆ ಮಗನಾಗಿದ್ದೇನೆಂದರೆ ಅದು ದೇವರು ನೀಡಿದ ವರ,” ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಅರವಿಂದ್‌.
ಇಂಥವರನ್ನು ಗುರುತಿಸದ ನಾವೆಂಥ ಕೃತಘ್ನರು! ಕ್ರೀಡಾ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ನೀಡುವಾಗ ಪ್ರಭಾವಿಗಳಿಗೆ ಮಣೆ ಹಾಕುತ್ತಾರೆಯೇ ವಿನಃ ಇಂಥವರನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಮತಹಾಕುತ್ತಾರೋ ಅವರನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಹೆಸರನ್ನು ಶಿಫಾರಸು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರಶಸ್ತಿಗೆ ಸಾಧಕರನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲು ಸಮಿತಿಯನ್ನು ರಚಿಸಿ, ಅವರು ಸೂಚಿಸಿದ ಹೆಸರುಗಳು ವಿಧಾನ ಸೌಧದಲ್ಲಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕ್ರೀಡಾಕೂಟಗಳ ಉದ್ಘಾಟನೆಯ ವೇಳೆ ಇವರಾಡುವ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಸ್ವರ್ಗವೇ ಕಳಚಿ ಬಿದ್ದಂಥ ಅನುಭವ. ಆಹಾ ಎಂಥ ಮಾತು. ಏನು ಕಾಳಜಿ. ಮರುದಿನ ಅದೇ ಗೋಳು. ಹಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಕಚ್ಚಿ ಕಾಯಿಸಿಪ್ಪೆ ತೆಗೆದವರಿಗೆ ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವ ಪ್ರಶಸ್ತಿಕೊಟ್ಟ ರಾಜ್ಯ ನಮ್ಮದಲ್ಲವೇ? ಇಂಥ ಸಾಧರಕನ್ನು ಮರೆತು ನಾವು ಕೊಡುವ ಪ್ರಶಸ್ತಿ, ಮಾಡುವ ಸನ್ಮಾನಗಳು ಶವಕ್ಕೆ ಮಾಡಿದ ಶೃಂಗಾರದಂತೆ.